Georgetown: walking tour

Vanmorgen vroeg wakker, het is een drukke straat en aan 2 kanten van het hotel is een restaurant. Ook al komt het leven hier laat op gang, hier wordt al vroeg volop gepraat en gegeten. Wij zijn dus ook vroeg op pad voor een ontbijtje, maar de meeste winkels en restaurantjes zijn nog dicht. Ze gaan pas om 10.00 uur open en vele blijven vandaag ook nog dicht.

Nadat we hebben ontbeten checken we toch in bij een ander hotel, dus we pakken alles weer op. Aangezien de meeste spullen de tassen niet uitkomen is dit gauw gebeurd en met een half uurtje zijn we weer klaar. We besluiten om de walking tour van de lonely planet te volgen.

Georgetown is een wereld erfgoed stad, en gezien de gevels van vele gebouwen snappen we dit wel, het is allemaal nog oud, slechts enkele panden zijn opgeknapt. De geveltjes zien er ondanks dat ze zo oud zijn wel mooi uit. We lopen door de Indische wijk en het lijkt alsof je in Indië loopt. Daarnaast zijn er hier heel veel Chinese winkels waarvan de meeste dus nog helaas gesloten zijn. Bij sommige juweliers staan bewakers van een particulier bedrijf met grote shot-guns.

Door de hele stad loopt een gedeeltelijk open riool, alleen bij de grote straten is het dicht maar verder grotendeels open en slechts afgesloten bij de ingang van winkels of bedrijfjes. Het stinkt soms behoorlijk.

Veel oude mannen hebben een fietstaxi, hard werken voor deze mensen, soms zitten er hele gezinnen in hun stoel.

Het is warm, aan het einde van de dag hebben we het wel gehad, dit is vermoeiender dan 100 km fietsen, we drinken een biertje want dat is hier weer volop te krijgen.

Alor Setar - Penang Georgetown:106 km

Het grootste deel van de route rijden we door rijstvelden welke tussen de palmbomen gelegen zijn, een mooie omgeving om door heen te fietsen. Aan de sporen op het land te zien is de oogst nog niet zo lang geleden geweest en wordt dat hier machinaal gedaan en niet meer met de hand zoals in Noord-Thailand en Laos.

Ondertussen hebben wij er 5000 km opzitten en hebben we er nog steeds lol in, dus op naar de 6000.

Het verkeer is inmiddels niet anders als in het westen, de grote pick-ups rijden hier niet, er zijn vooral gewone personenauto, soms van onbekende merken of andere types als die bij ons geleverd worden.

Na bijna 60 km, bij Pantai Merdeka moeten we met een bootje naar de overkant, er liggen verschillende bootjes maar de schipper die aan de beurt is heeft nu net het laagste bootje wat er bij is, dus de tassen moeten er af en de fietsen brengt Johan gebukt aan boord waar ze op de grond liggen. Samen met nog 2 dames gaan we naar de overkant. Het lijkt wel een speedboot zo hard gaan we en met een paar minuten komen we aan op het strand, er is geen steiger. De schipper is zo aardig om onze spullen en fietsen droog op het strand te zetten en wacht op de volgende passagiers.

Wij fietsen verder, de rijstvelden zijn nu groener als op het eerste stuk. Als we onderweg nog wat drinken schrijft een meisje verschillende woorden op in de maleisische taal, altijd handig om te gebruiken. We fietsen verder richting het eiland Penang, welke middels een 13 km lange brug is verbonden met het vaste land. Deze brug is niet voor fietsers dus wij gaan met de ferry en we zijn vlot aan de overkant.

In Georgetown op Penang is het druk, vele middenklasse hotels zitten vol en veel winkels zijn nog dicht, allemaal nog steeds ivm de vakantieweek van het chinese nieuwjaar. Wat ons betreft mag het over zijn. Uiteindelijk vinden we een hotel wat pas 2 weken open is. Ze hebben nog 1 kamer maar die moet nog schoongemaakt worden, dus we eten en drinken nog wat en checken dan in. Niet alles is nog af en het is behoorlijk gehorig.

Pantai Cenang - Alor Setar: 72 km

Aangezien het pas rond half 8 echt licht is, vertrekken we zo rond 07.45 uur richting de ferry. Deze gaat om 10.00 uur en het is een uurtje rijden. Als we bij het ticketbureau aankomen valt de drukte nog mee, we kopen direct een kaartje, vol is vol namelijk, en gaan naar de ferry terminal.

Het is mooi dat we zo vroeg zijn want als de deuren open gaan lopen we als een van de eerste naar de boot en we kunnen de fietsen door het gangpad naar achteren op het dek rijden. Als er al mensen hadden gezeten was dit niet zo makkelijk gegaan, dus niet voor niets zo vroeg. De fietsen knopen we weer vast met onze waslijn, een touwtje van niets maar het heeft ons zo al een paar keer geholpen. De boot loopt lagzamerhand vol.

Helaas mogen we niet op het dek blijven, iedereen moet naar binnen, de airco en de fan staan hoog dus we zitten met kippenvel naar een slechte B film te kijken. Zo rond half 12 leggen we aan in Kuala Perlis en gelukkig staat het achterdek tegen de kade dus we kunnen zo de boot aflopen.

De route die we rijden gaat voornamelijk over kleine landweggetjes met aan de ene kant de zee en aan de andere kant veel graanvelden. Het is een heel vlak landschap en weer totaal anders als de afgelopen weken. Soms rijden we door vissersdorpjes en deze streek ziet er niet rijk uit. Ook hier stellen de meeste huisjes niet zoveel voor. We zien veelal mannen bij elkaar zitten, vrouwen zien we weinig totdat er in de buurt ergens een feest is, dan zien we ze netjes gekleed op de brommers daarheen rijden.

Net als in het zuiden van Thailand worden we hier weer vaak begroet, zodra je uit een toeristische plek bent vinden de mensen het erg leuk om wat te zegen of te toeteren, of zelfs uit het autoraam te hangen en te zwaaien, ongeacht leeftijd.

In Alor Setar hebben we een hotel in de buurt van het centrum, helaas is er veel dicht ivm de vakantieweek maar in een deel van de stad is het toch gewoon wel druk, er is een winkelcentrum, een overdekte markthal en er zijn wat restaurantjes. Alor Setar is een volop moslim gebied en hier staat de Masjid Zahir, een van de grootste en mooiste moskeeën van Maleisië, gebouwd in 1912.

Langkawi: Pantai Cenang en sightseeing: 80 km

Zondag bij het ontbijt was het onwijs druk met toeristen uit Maleisië zelf, het is best een groot resort en we waren er kennelijk op het drukste tijdstip. We zaten daardoor aan tafel bij een chinees echtpaar, ze hebben geen idee waar Nederland ligt, Europa kennen ze nog net. Het was lekker smakken

De rest van de dag hebben we op het strand gelegen, we hadden hier 2 Nederlandse boeken gescoord en hebben nog een jet ski gehuurd. Leuk speelgoed voor een half uurtje!. Verder is het erg rustig op het strand. De Maleisiërs zonnen niet maar zijn alleen 's morgens tot een uurtje of half 10 aan het strand, maken dan vooral foto's en lopen wat in het water en zo tegen de avond komen ze ook weer.

Later op de avond zagen we uit de kust allemaal lichten, een jongen van het resort legt ons uit dat het vissers zijn, de lampen zijn om inktvissen te lokken.

Vandaag hebben we fietsend sightseeing van het eiland gedaan. Onderweg op het eerste deel zien we veel aapjes in de berm of de weg op schieten, ze zien er niet allemaal even vriendelijk uit. Hebben we toch onze stok voor de honden te vroeg weggedaan? Verder fietsen we langs een haventje, langs andere mooie stranden en langs de heuvels, mooi begroeid en vaak met palmbomen, het is een mooi eiland. We zien mooie huizen op moie plekken tussen de palmbomen maar ook hier zijn schrale huisjes. Het is erg rustig op straat en in Kuah zijn de meeste winkels dicht, alleen bij de ferry is het erg druk met Maleisiërs die weer naar huis gaan.

Het plaatsje waar wij nu zitten is eigenlijk wel de beste plek om een paar dagen te zijn, het is maar 2 km mooi strand en een winkelstraat maar op de andere plekken aan het strand zijn slechts dure resorts.

We eten voor de 3e keer in hetzelfde restaurant, nou ja eigenlijk is het een eetzaal. Wel steeds wat anders gegeten en buiten het feit dat we het daar erg lekker vinden is het een beleving op zich. De bediening gaat snel en ze hebben feilloos in de gaten wie wat eet, ook al lijkt het een chaos. Mannen nemen de bestelling op en de vrouwen ruimen op. Er wordt buiten en binnen gekookt. Zowel personeel als klanten 'rennen 'door elkaar heen, het is een mix van alle nationaliteiten, er zijn veel lokale. De één eet met bestek en de ander met z'n handen, wel met rechts uiteraard. Bier is er niet te krijgen net als bij de meeste resorts hier, wel bij sommige Chinese restaurants overigens.

Satun - Maleisië Pantai Cenang: 44 km

We worden al om half 7 wakker terwijl we uit zouden slapen, dus we besluiten om de eerste boot naar Langkawi te nemen. Langkawi is een eiland aan de westkust van Maleisië dus we zeggen Thailand vaarwel. De ferry gaat om half 10 en dan zijn we er mooi op tijd, denken we dan nog, om een hotelletje of zoiets te zoeken.

We fietsen naar de pier in Satun en blijken erg vroeg te zijn, het ticketbureau is nog gesloten, dus we wachten met een kop koffie en zien veel Thaise mensen, voornamelijk moslims aankomen.

Opeens is het ticketbureau open, een half uur vroeger als dat men vertelde en Johan was mooi op tijd om nog 2 plaatsen te kopen, de boot zit namelijk zo goed als vol op dat moment. De fietsen moeten voorop het dek.

Na nog een half uurtje is de douane ook geopend en we checken uit, we plaatsen de fietsen op het dek en zo rond half 10 begint de boot aardig vol te lopen. Iedereen gaat binnen zitten in de gekoelde ruimte, met al die kleren die de moslim vrouwen dragen is dat niet zo gek, alleen 3 zweedse toeristen en wij zitten op het dek.

De ferry is een zogenaamde speedboot, het is een oude schuit, die bij ons allang afgeschreven zou zijn, maar de reddingsvlotten zijn tot juni 2012 goedgekeurd. Dat is mooi meegenomen. Opeens loopt het dek vol en het is duidelijk te zien dat de thai 'uit' is, ze maken volop foto's van elkaar en van ons, of met ons. We zullen toch niet weer op facebook komen? Verschillende willen weten waar we vandaan komen en het wordt ons duidelijk dat ze het weekend naar Langkawi gaan ivm Chinees nieuwjaar.

Vlak voor de haven moeten we allemaal naar binnen, dus we kunnen helaas geen foto's maken van de haven, hier liggen behoorlijke mooie jachten, zelfs 1 met een helikopter er op. Als we de boot af zijn, staan onze fietsen al aan de kant, dus tassen er weer op, richting de douane, een arrivalcard invullen, en we hebben weer een stempel in ons paspoort: Maleisië dit keer. Geen gedoe met visum of dollars betalen, alles gaat lekker vlot.

We pinnen meteen geld en fietsen naar Pantai Cenang aan de andere kant van het eiland, hier zijn de mooiste stranden en zijn de locaties betaalbaar.

Onderweg ligt een grote varaan op de autoweg, aangereden zo te zien, alle ingewanden liggen op straat. Het is een gek gezicht zo'n beest daar. Het is namelijk gewoon een bebouwde omgeving.

Als we in Pantai Cenang aankomen is het lekker druk om straat, maar het blijkt dat het ook druk is bij de hotels, de eerste 8 zitten vol, tot en met 26 januari is het peak season door het chinese nieuwjaar op de 23^e en daarna is het een week vakantie. Treffen wij het.

We vinden een niet zo'n bijzondere kamer op een niet zo'n bijzondere plek, ze hebben plek voor 2 nachten. Nadat we de tassen hebben neergezet doen we onze zwemkleren aan en lopen naar het strand, onderweg eten we wat en we vragen nog bij een resort of ze nog plek hebben. Het zijn bungalowtjes aan het strand. Ja dus, en voor 3 nachten. Geen bungalow maar een kamer, ook goed. Nu hebben we dus 2 kamers. Als we bij het eerste hotel terugkomen, pakken we onze spullen en leveren de sleutel weer in. Geen geld terug is de procedure. Jammer was maar € 20,00, we eten vanavond wel op straat!

Uiteindelijk liggen we om 5 uur nog even op het strand, het is hier 1 uur later dus lekker lang licht. Het strand ziet er grappig uit, naast de toeristen die voornamelijk in zwemkleding lopen, komen de moslims naar het strand om vooral bij elkaar te staan, de meeste gewoon in kleding en als ze gaan zwemmen gaan de vrouwen uiteraard geheel gekleed. Sommige zijn volledig gesluierd. De combinatie van al deze mensen is apart om te zien. De blanke toerist is ook heel divers, jong, belegen, oud, backpackers, dure auto's, en fietsers dus.

Er zijn veel restaurantjes en we eten lekker bij een indiaans restaurant. Als we ons weblog bijwerken zitten we aan het strand, toch weer een goed plekkie dus.

Trang - Satun: 172 km

Onze kleding welke we in de kamer hadden opgehangen is weer droog, dus dat doen we nog maar 1 dagje aan. We fietsen door een mooi landschap, het is wat heuvelachtig en afwisselend groen. Ook rijden we zo nu en dan langs wat bergen. Het is niet druk bewoond en de huisjes zijn heel erg verschillend, van bijna niets tot mooie huizen. In Thung Yao, na ruim 60 km drinken we een noodles soep zodat we ook de zout voorraad een beetje op peil houden. Het is bewolkt en af en toe regent het. De fototoestellen hebben we inmiddels in de tas gedaan (dus we maken bijna geen foto's) net als de dazer die waarschijnlijk de regen van gisteren niet heeft overleefd.

De idee is dat we vandaag naar Pak Bara fietsen maar onafhankelijk van elkaar bedenken we dat we ook naar Satun kunnen fietsen, dit is 'maar' 50 km verder en als we een kleine 90 km gefietst hebben spreken we af dat als we ons bij Pak Bara goed voelen we doorfietsen naar Satun.

Onderweg komen we veel mannen met vogeltjes tegen, er zullen vast ergens zangwedstrijden zijn, we vragen ons af of dat wel doorgaat als het regent.

Verder is er niet veel te beleven en als we vlakbij Pak Bara zijn besluiten we om door te fietsen. Het is inmiddels 14.00 uur en we moeten dan nog 50 km fietsen. Moet lukken voordat het donker wordt, we spreken af niet te hard te fietsen, maar zo rond de 20 km/uur te blijven.

Vanaf dat punt wordt er heel veel aan de weg gewerkt, althans de weg wordt verbreed, dat is goed te zien maar we zien er niemand aan werken, het is geen lunch tijd meer maar misschien heeft het te maken met het chinese nieuwjaar, dat een paar dagen duurt en als we dat goed begrepen hebben is dat tot zondag as.

De omgeving is nog steeds wel mooi maar doordat de uren nu toch gaan tellen zien we hier niet meer zoveel van. De benen voelen nog wel goed en we fietsen niet rustig aan. Zo'n 20 km voor het einde zitten er nog een paar korte klimmetjes in maar na 168km fietsen we in Satun in.

Helaas rijden we daar nog wat km's want een paar leuke guesthouses zijn vol. Via via belanden we bij een prima resort met bungalows, het is alleen een beetje ver van het centrum af. Op aanraden van de receptioniste eten we wat in de buurt. We bestellen 2 x, ze vonden het wel gek maar we hebben vandaag niet veel gegeten en moeten de reserves weer een beetje aanvullen.

Deze afstand is wel een record voor ons, het om de 10 km op kop rijden bevalt nog steeds erg goed, dus dat hebben we vandaag ook weer gedaan. Na ruim 7,5 fietsuren waren we in Satun, helemaal fris zijn we nu niet meer dus het zal niet laat worden.

Koh Lanta - Trang: 120 km

Gisteravond hadden we nog even behoorlijke regenbuien en onweer, de stroom viel zelfs een paar keer uit, maar vanmorgen scheen de zon weer.

We fietsen en varen middels de 2 ferry's weer terug naar het vaste land en rijden een kleine 40 km over dezelfde weg als eergisteren. Op de ferry was er weer veel interesse voor onze fietsen en als we vertellen wat we gefietst hebben en dat we vandaag naar Trang fietsen zijn ze onder de indruk. Helemaal naar Trang!! Hier wordt bijna niet gefietst. Iedereen rijdt op een scooter of een grote pick-up.

De route gaat dan weer een stuk over de highway 4 en vervolgens weer over wat kleinere wegen. Eigenlijk fietsen we de hele dag tussen de bomen en de plantages en het is een beetje heuvelachtig. Het is warm, 36,5 graad meet het klokje van Johan en benauwd, dat kost toch wel de nodige energie.

We rijden via Sikao en eten daar wat bij een restaurantje, het is niet echt bijzonder maar onze magen zijn weer wat gevuld. Vlak daarna begint het te regenen en niet zo maar een beetje. Eerst voelt het nog wel lekker, we kunnen wel wat afkoeling gebruiken, maar de lucht is helemaal grijs en het gaat al harder, we rijden net langs een plek waar we kunnen schuilen dus dat doen we toch maar even. Als het weer wat minder wordt stappen we weer op en rijden verder. Het water spoelt over de weg, de plassen voelen lekker warm en wij zijn inmiddels behoorlijk afgekoeld. Het onweert ook een beetje maar de lucht voor ons begint al weer wat op te klaren.

Zo'n 10 km voor Trang is het weer droog. De regen stopt net zo plotseling als dat het begon. Als we bij ons hotel aankomen zijn we al weer een beetje opgedroogd dus we staan gelukkig niet als verzopen katten voor de balie. De fietsen kunnen we in de parkeergarage kwijt, niet op de kamer maar er is bewaking dus dat zal wel goed zijn.

In Trang rijden bijzondere tuk-tuks, nergens anders in Thailand rijdt dit type, ze lijken een beetje op de Messenschmidt auto-tjes. We zitten met ons hotel vlakbij het station. Er staat een oude dieseltrein te wachten, bij elke deurtje staat een 'conducteur'. Om de hoek kunnen we 'op straat' eten maar als het eenmaal zo laat is om wat te eten regent het weer dus belanden we vlak naast ons hotel in een duits-thais restaurantje, althans het heet 'wunderbar' dus het zal wel duits zijn. De kok en de bediening is gewoon Thais en we eten een lekker curry, gelukkig not spicy besteld, maar het is toch nog pittig.

We hebben internet op de kamer dus na het bekijken van de foto's werken we ons weblog bij en zoeken nog wat op over Maleisië, waar we zaterdag heen fietsen.

Koh Lanta: een rondje eiland; 45 km

Uitslapen, ontbijten, stuk over het strand lopen en in de golven spelen, geen slecht begin van de dag vinden we en daarna stappen we op de fiets.

We onderzoeken bij de pier in Ban Saladan op de kop van het eiland of we morgen met een speed boot naar het vaste land gaan of dat we dezelfde weg terugnemen met de 2 ferry's. Gezien de tijd die het neemt en waar we dan uiteindelijk uitkomen besluiten we om weer terug te fietsen. Is ook goed voor de kilometers!

Eerst fietsen we langs de westkust, hier zijn de stranden en deze kant is vooral gericht op toerisme. Er zijn dus veel resorts en guesthouses maar er zijn er ook best veel die er vervallen uitzien en/ of leeg staan. Verschillende Europeanen hebben hier hun heil gezocht in een restaurantje of koffieshop, van italiaan, duits, frans, zweeds, tot zwitsers en natuurlijk een hollandse, we spraken d'r gisteren even op de ferry. Ze heeft 6 bungalows en een restaurant, Red Snapper, toevallig want Red Snapper is ook de Neptunes doopnaam van Johan toen ie nog 'zeeman' was.

Aan deze kant zien we trouwens weinig tot geen moslims.

We moeten een klimmetje maken om bij de andere kust te komen en om naar Lanta Town te gaan. In dit kleine stadje staan nog veel oude houten woningen, het is een grappig straatje met wat winkeltjes en ligt dus aan de oostkust. Ook hier is een pier en kun je overtochten regelen met longtailboten

Via de oostkant fietsen we weer terug. Dit is totaal niet toeristisch, er zijn hier ook geen stranden. Tot aan de zee is het bebost. De moslims wonen voornamelijk aan deze kant, en hier staan ook diverse moskeeën.

Maar of we nu aan de west of aan de oostkust fietsen ook hier maken de mensen er weer een puinhoop van, om hun eigen woning ligt overal afval.

Aan het einde van de dag zijn we nog op het strand en lezen wat Hollandse tijdschriften die hier in het resort liggen. Het strand ligt aan een mooie baai, lekkere golven en een relaxte sfeer, heel anders als in Ao Nang. Nog even afspoelen in het zwembad en dan lekker eten bij een Italiaan, beetje pasta kan geen kwaad. Als we teruglopen kunnen we bijna weer douchen want de avonden zijn hier behoorlijk warm, pfff