We worden al om half 7 wakker terwijl we uit zouden slapen, dus we besluiten om de eerste boot naar Langkawi te nemen. Langkawi is een eiland aan de westkust van Maleisië dus we zeggen Thailand vaarwel. De ferry gaat om half 10 en dan zijn we er mooi op tijd, denken we dan nog, om een hotelletje of zoiets te zoeken.

We fietsen naar de pier in Satun en blijken erg vroeg te zijn, het ticketbureau is nog gesloten, dus we wachten met een kop koffie en zien veel Thaise mensen, voornamelijk moslims aankomen.

Opeens is het ticketbureau open, een half uur vroeger als dat men vertelde en Johan was mooi op tijd om nog 2 plaatsen te kopen, de boot zit namelijk zo goed als vol op dat moment. De fietsen moeten voorop het dek.

Na nog een half uurtje is de douane ook geopend en we checken uit, we plaatsen de fietsen op het dek en zo rond half 10 begint de boot aardig vol te lopen. Iedereen gaat binnen zitten in de gekoelde ruimte, met al die kleren die de moslim vrouwen dragen is dat niet zo gek, alleen 3 zweedse toeristen en wij zitten op het dek.

De ferry is een zogenaamde speedboot, het is een oude schuit, die bij ons allang afgeschreven zou zijn, maar de reddingsvlotten zijn tot juni 2012 goedgekeurd. Dat is mooi meegenomen. Opeens loopt het dek vol en het is duidelijk te zien dat de thai 'uit' is, ze maken volop foto's van elkaar en van ons, of met ons. We zullen toch niet weer op facebook komen? Verschillende willen weten waar we vandaan komen en het wordt ons duidelijk dat ze het weekend naar Langkawi gaan ivm Chinees nieuwjaar.

Vlak voor de haven moeten we allemaal naar binnen, dus we kunnen helaas geen foto's maken van de haven, hier liggen behoorlijke mooie jachten, zelfs 1 met een helikopter er op. Als we de boot af zijn, staan onze fietsen al aan de kant, dus tassen er weer op, richting de douane, een arrivalcard invullen, en we hebben weer een stempel in ons paspoort: Maleisië dit keer. Geen gedoe met visum of dollars betalen, alles gaat lekker vlot.

We pinnen meteen geld en fietsen naar Pantai Cenang aan de andere kant van het eiland, hier zijn de mooiste stranden en zijn de locaties betaalbaar.

Onderweg ligt een grote varaan op de autoweg, aangereden zo te zien, alle ingewanden liggen op straat. Het is een gek gezicht zo'n beest daar. Het is namelijk gewoon een bebouwde omgeving.

Als we in Pantai Cenang aankomen is het lekker druk om straat, maar het blijkt dat het ook druk is bij de hotels, de eerste 8 zitten vol, tot en met 26 januari is het peak season door het chinese nieuwjaar op de 23^e en daarna is het een week vakantie. Treffen wij het.

We vinden een niet zo'n bijzondere kamer op een niet zo'n bijzondere plek, ze hebben plek voor 2 nachten. Nadat we de tassen hebben neergezet doen we onze zwemkleren aan en lopen naar het strand, onderweg eten we wat en we vragen nog bij een resort of ze nog plek hebben. Het zijn bungalowtjes aan het strand. Ja dus, en voor 3 nachten. Geen bungalow maar een kamer, ook goed. Nu hebben we dus 2 kamers. Als we bij het eerste hotel terugkomen, pakken we onze spullen en leveren de sleutel weer in. Geen geld terug is de procedure. Jammer was maar € 20,00, we eten vanavond wel op straat!

Uiteindelijk liggen we om 5 uur nog even op het strand, het is hier 1 uur later dus lekker lang licht. Het strand ziet er grappig uit, naast de toeristen die voornamelijk in zwemkleding lopen, komen de moslims naar het strand om vooral bij elkaar te staan, de meeste gewoon in kleding en als ze gaan zwemmen gaan de vrouwen uiteraard geheel gekleed. Sommige zijn volledig gesluierd. De combinatie van al deze mensen is apart om te zien. De blanke toerist is ook heel divers, jong, belegen, oud, backpackers, dure auto's, en fietsers dus.

Er zijn veel restaurantjes en we eten lekker bij een indiaans restaurant. Als we ons weblog bijwerken zitten we aan het strand, toch weer een goed plekkie dus.