Pulau Pangkor: een dagje Pasir Bogak

Vandaag zijn we op het strand in Pasir Bogak gebleven, we hadden het idee om naar de overkant te varen met een kano. Daar is een ander eiland met een resort waar de kamers vanaf $350,00 te boeken zijn. Helaas is het een besloten eiland en wordt je alleen toegelaten als je daar een onderkomen hebt. We zagen vanmorgen wel een helikopter over vliegen en daar landen. Ook leuk natuurlijk.

Ook het snorkelen ging niet door. Hiervoor moeten we een boot huren, met schipper uiteraard en snorkelspullen. Voor € 100,00 per uur. Dat doen we dus niet, dus lekker liggen lezen en luieren.

Op het resort zijn grote groepen chinese families en families van moslim/maleisische afkomst. Het valt op dat deze mensen totaal geen contact met elkaar hebben of maken. Dit hadden we op Langkawi ook al gezien. De chinezen maken met ons ook geen contact terwijl de moslim/maleisiër dat eerder doet. Deze beide bevolkingsgroepen leven niet als vrienden naast elkaar hebben we inmiddels gelezen. De Maleisiërs bepalen de politiek maar de Chinezen de economie.

We kunnen wel op onze kamer blijven dus we hoeven niet te verhuizen naar een ander hotel. Ook in deze kamer is er een pijl op het plafond aangegeven en sinds we in Maleisië zijn hebben we ons afgevraagd wat die pijl aangeeft, we dachten eerst dat hiermee een bepaalde leiding werd aangegeven

Tegen de avond zijn we naar de haven gegaan om wat te eten. Dit was ook het moment waarop heel veel gasten van de overkant op het eiland aankwamen. Het is nu echt druk. Taxi busjes rijden af en aan om maar zo snel mogelijk hun vracht af te zetten. Daarnaast zijn er hier heel veel scooters, sommige lijken er een wedstrijd van te maken om zo snel mogelijk ergens te zijn, maar er rijden ook hele gezinnen met baby's rustig op de scooter voorbij. Voordat het echt donker is fietsen we weer terug en genieten nog even van de avondzon aan het strand. We zien net als vanmorgen een hornbill bird, een voor ons onbekende mooie vogel.

Teluk Intan - Pulau Pangkor: 69 km

We zijn nu bijna 2 weken in Maleisië en zijn zowel op toeristische plaatsen geweest als in dorpjes of steden waar bijna geen toeristen komen. De mensen zijn hartstikke aardig maar je moet wel eerst even contact hebben, de lach van de Thai of de Cambodjaan is veel minder aanwezig. Er is hier een veel grotere verscheidenheid van mensen, zowel qua geloof maar zeker ook qua uiterlijk en taal.

Maleisië is veel meer ontwikkelt als Laos en Cambodja, alleen de puinhoop die de mensen er van maken is het zelfde, dat is wel heel erg zonde. Ook vandaag langs de weg zien we weer volop afval in de bermen liggen en doodgereden honden die niet opgeruimd worden

We fietsen grotendeels over een redelijk drukke 2 baans weg, maar omdat er zijstroken zijn is het goed te doen. De Maleisiërs halen nogal strak in dus het is wel opletten hier. We dachten dat het in Cambodja erg was maar vinden het hier minder veilig. Onderweg bezoeken we nog even kort een marktje, het is echt een markt voor en door moslims. De mannen zitten bij elkaar en drinken wat en de vrouwen, allemaal met hoofddoek lopen op de markt. Wij delen ons ook op, en zonder hoofddoek doe ik een rondje over de markt.

We komen na 65 km bij de ferry in Lumut, we kopen een ticket en leggen dit keer de fietsen voor op het dek. Zelf mogen we ook buiten op het dek blijven en de boot vertrekt al na 10 minuten.

We varen rustig naar Pulau Pangkor, een eilandje op een half uurtje varen.

We hebbenwoensdag albij een resort geboekt. Omdat het weekend is willen we niet weer volle hotels aantreffen. Als we bellen horen we dat het druk is op het eiland want zondag is het een feestdag voor de moslims en vanaf zaterdag tm dinsdag voor de Indiërs. We moeten wel een keer switchen van hotel maar tm maandag kunnen we hier blijven. We dachten dat het na het feest van de chinezen over zou zijn met de vakanties, maar ja met zoveel soorten bevolkingsgroepen is er altijd wel wat te vieren.

Op het eiland fietsen we nog een paar km en vinden ons geboekte resort. Het is een beetje gedateerd maar heeft een lekker zwembad en we zitten aan zee. Aangezien we lekker vroeg zijn gaan we eerst even naar het strand. Het is nu nog erg rustig, we zijn bijna de enige. Later fietsen we naar een plaatsje 4 km verderop. Dit ligt ook aan het strand, hier zijn wat meer wateractiviteiten en meer toeristen. Als we terug rijden zien we weer heel veel apen in de bomen, dit blijft toch een aparte beleving als ze zo dicht bij zijn.

Tanah Rata - Teluk Intan: 112 km

Terwijl jullie ( bijna) kunnen schaatsen, wat wij ons hier vandaan slecht voor kunnen stellen, maken wij de keuze om toch via de westkust naar Singapore te rijden. We hebben lang getwijfeld, de oostkust biedt naast de badplaatsen meer natuur maar heeft nog steeds de moesson regens. Februari is eigenlijk net te vroeg, als de informatie klopt zijn de resorts aan de kust en op een eiland waar we heen willen ook nog niet allemaal open. Aan de westkust is het weer beter, kent meer steden, maar ook kustplaatsen en een eilandje, en aangezien we de zon toch wel erg lekker vinden gaan we verder via de westkust.

Tanah Rata is niet zo groot dus we komen geregeld de motorrijders uit Nederland, Martijn en Nuray en Engeland, Paul, tegenen gisteravond drinken we nog wat met elkaar. Zij zijn vanuit Nederland/Engeland weggereden en reizen nog een tijdje door. Het is gezellig, morgen gaat iedereen weer verder en we gaan allemaal een andere kant op.

Als we wakker worden regent het dus we doen rustig aan, fietsen toch in regenkleding weg, maar dat kan gelukkig snel weer uit. De beklimming van afgelopen maandag wordt nu beloond met een afdaling van 50 km. Een schitterende weg, smal, veel bochten, grotendeels door de jungle met fantastische uitzichten. Zo nu en dan langs wat huisjes en dorpjes. Deze mensen wonen echt nog in de jungle, soms vlak naast de weg maar ook 'verscholen' tussen het groen. Het is de mooiste en de langste afdaling die we tot nu toe hebben gehad.

We stoppen even in Tapah, eten wat bij de KFC, verder was er niet veel in dit stadje, en rijden dan door naar Teluk Intan. Dit plaatsje komt voor ons gewoon goed uit om te overnachten. Het heeft niet zo veel te bieden, alleen de jam besar, een clock-tower gebouwd in 1885 als drinkwater voorraad. De toren is door de ondergrond scheef gaan staan. Op weg naar ons hotel rijden we er langs, tja het is niet de toren van Pisa.

Het hotel ligt wat buiten het centrum maar is een prima plekkie. Als we wat inkopen voor onderweg hebben gedaan en weer op onze kamer zijn, begint het te onweren, regenen en waaien. En dat aan de westkust! Tegenover het hotel is een food-court dus we hoeven niet terug naar de stad om wat te eten. De food-court is hier een straat met zo'n 12 restaurantjes, allemaal Malay-food en allemaal net even anders. Bij de meeste staat de t.v. aan. Uiteraard Engels voetbal want daar zijn ze is Azië helemaal gek van. We kiezen een restaurant uit waar veel lokalen zitten, we eten nasi kandar, het is eigenlijk een soort buffet, dus je vult je eigen bord en je betaalt wat je eet. De t.v. staat hier afgestemd op een soap serie. Er zijn hier geen toeristen dus we vallen wel op met ons blond/grijs/roze haren en bruine huid.

Cameron Highlands: een frisse blik

Tanah Rata is net een soort wintersportplaatsje in de zomer en 1 van de drie stadjes die de Cameron Highland rijk is. Door de ligging, klimaat en neerslag is dit gebied uitermate geschikt voor de verbouw van groenten, fruit en thee en dat gebeurd hier dus volop.

Nadat we gisteren een herstel dag hebben gehad, zijn we vandaag dus met frisse blik op pad gegaan om dit te bekijken en aangezien de plekken nogal ver uit elkaar liggen en de hoogtes nogal variëren hebben we dit met een scooter gedaan

We rijden eerst naar een theeplantage, welke zuidelijk is gelegen. Het is een schitterende weg o.a langs theeplantages en de uitzichten zijn echt mooi. De planten groeien op de hellingen en geeft een soortgelijk beeld van een vers besneeuwde berg, maar dan groen! Morgen fietsen we dit stuk ook dus dan kunnen we er nog een keer van genieten.

Als we bij de theeplantage komen is de fabriek niet in werking maar een dame laat ons wel de machines zien en vertelt ons het verwerkingsproces. We zien mensen in de plantages bladeren plukken, op deze plantage werken zo'n 300 mensen, voornamelijk buitenlanders uit Sri Lanka en Nepal. Ze wonen in barakken en werken 6 dagen in de week, zo'n 3 tot 6 jaar, gaan dan terug naar hun land om vervolgens weer terug te komen. Als de balderen geplukt zijn, kan er na 3 a 4 weken alweer opnieuw geplukt worden. Er is dus het hele jaar door oogst. Net als met wijn wordt de smaak van thee bepaald door de plek waar het verbouwd wordt.

We rijden door naar Ringlet, een ander stadje. Hier zijn vooral veel defenders. We weten nu dat deze gebruikt worden om de groente en fruit van het land te halen. Vrachtauto's kunnen niet boven komen en japanse auto's zijn te zwak gebleken. De meeste hebben CH op de deur staan. Zij betalen slechts 10% van de belasting en mogen het gebied niet uit.

Ook de mensen die in de groente en fruitteelt werken wonen niet bijzonder. De huisjes stellen niet veel voor. Het leven voor deze mensen bestaat ook vooral uit werken.

's Middags rijden we de andere kant op, ook weer door een theeplantage maar ook langs de kassen voor de groente - en fruit teelt. Maandag hebben we hier ook gereden maar nu zien we pas dat het hier ook mooi is, de weg slingert door het gebied heen met klimmen en dalen. Op de scooter geen probleem, de zon schijnt en het ziet er heel anders als toen wij vermoeid waren.

Ipoh - Tanah Rata: 94 km Afzien!

Om 08.00 uur fietsen we Ipoh uit, het is even zoeken naar de juiste weg maar redelijk snel zitten we op koers. Na zo'n 15 km fietsen zijn we onderaan de nieuwe weg die naar de Cameron Highlands gaat. Door de Cameron Highlands loopt een weg met een aantal dorpjes, en in 1 van die dorpjes willen we verblijven. Het gebied is vooral bekend om theeplantages en aardbeien kwekers.

We fietsen door mooie groene bergen en genieten van de uitzichten. Na zo'n half uurtje komen we erachter dat we eigenlijk geen eten of drinken extra mee hebben. Alleen water en wat koekjes. De laatste tijd komen we onderweg altijd wel bezinepompen, restaurantjes of stalletjes tegen waar je wat kunt kopen. We gaan er vanuit dat dit nu ook weer zo is.

We klimmen veel, er is vaak vals plat en soms een kleine afdaling. Het tempo ligt niet zo hoog en de kilometers kruipen voorbij. We komen slechts lege stalletjes tegen en het gemis aan suikers beginnen we te merken. Onze eigen reserves zijn niet meer zo als in het begin van de reis en we hebben een licht ontbijt gehad dus de krachten nemen wat af en we worstelen ieder met onze eigen ongemakken naar boven. Van de omgeving zien we niet zo veel meer en het kost te veel moeite om foto's te nemen. Onze kleren zijn nu echts kletsnat, dus we verliezen behoorlijk wat vocht.

Pas na 60 km, zo rond half 1 is de eerste gelegenheid om wat te eten en te drinken. Cola, isotone drankjes en wat wafels werken we naar binnen en aangezien we nog een kleine 35 km verder moeten pauzeren we kort. Inmiddels is de temperatuur behoorlijk gedaald. Het scheelt wel zo'n 10 a 15 graden.

We dalen wat meer en na zo'n 10 km bereiken we de weg die door het berggebied loopt, we denken dat we nu wel op het hoogste punt zullen zijn. De omgeving valt dan wat tegen, de heuvels staan vol met kassen voor oa. aarbeien en ander fruit, de eerste kleine dorpjes hebben niets te bieden. Wat afleidt is dat er veel landrover defenders rijden, in allerlei soorten en kleuren, voornamelijk oud of heel oud. Het zijn hier de werkauto's voor in de plantages.

Inmiddels regent het, er is geen plek om te schuilen en we zijn weer aan het klimmen dus we fietsen door, nog 25 km. De laatste tijd rijden we dat in een uurtje maar nu denken we eerder aan 2 uur. Onze kleren begonnen net wat op te drogen maar met een paar minuten zijn we weer zeiknat, het wordt koud dus uiteindelijk trekken we toch onze regenjassen aan en na een half uurtje staan we voor een hotel wat er wel comfortabel uitziet.

We checken in, nemen een hete douche en gaan wat eten. We worden aangesproken door een Engelsman. Hij is ons vandaag 2 x met de motor gepasseerd, net als een Nederlands stel en was benieuwd hoe we de dag doorgekomen waren. Wij zijn benieuwd naar hun motorervaringen en we schuiven bij ze aan om wat te drinken en hebben een leuke avond met mooie verhalen.

Taiping - Ipoh:91 km

We fietsen de hele route over een 2 baans weg met zijstroken en gaan richting Ipoh, tussen de stadjes waar we door heen rijden is de weg voornamelijk groen, af en toe een klimmetje en niet zo druk bewoond.

De dorpjes in Maleisië worden veelal aangeduid met Kampong, dit is de vertaling van nederzettingen. De toegang is vaak via een poort, waarachter dan een woonwijk is gebouwd.

De berm langs de weg wordt net als in Thailand gebruikt als afvalplek en op de weg treffen we nu een dood gereden aap en een bijna dode kleine varaan/hagedis? aan. Ook dit wordt niet opgeruimd. De geuren zijn daarom soms heftig.

Als we vlak bij het centrum van Ipoh rijden komt er een man op een brommertje naast ons rijden. Hij heeft in Thailand gefietst en rijdt voor ons uit, bijna tot aan ons hotel.

In Ipoh is ook bijna alles gesloten, op zondag zijn de winkels in Maleisië gesloten, morgen is alles weer normaal zegt men. We vinden nog wel een Chinese eetzaal die open is en aangezien het binnen vol is eten we buiten naast het open riool, tussen de dozen. We hebben slechts wat drinken, fishballs en een mihoen soep maar moeten 3 x afrekenen. Ook hier dus meer stalletjes bij 1 eetzaal.

Als mensen vragen waar we vandaan komen horen we vooral van de oudere dat Holland in Maleisië Belanda wordt genoemd. Vaak weten ze dan dat we onder zee niveau leven. Kennelijk is dat voor hun bijzonder.

De avond gebruiken we om info te verzamelen over de Cameron Highlands. Dit is een berggebied waar we morgen heenfietsen.

Georgetown - Taiping: 108 km

Als we bij de ferry aankomen vaart er net een boot leeg weg. De rij wordt langer en langer en achter ons staan enorm veel scooters en brommers. We raken in gesprek met een oudere man van 74 jaar. Het is een vrolijk mnnetje maar hij moppert over de maatschappij van de ferry, een boot ligt al 3 maanden aan de kant ivm reparatie. De enige andere mogelijkheid om van het eiland weg te komen is via de brug en volgens hem is dat levensgevaarlijk. De man werkt nog bij een cement en plafond maatschappij, op zaterdag werken ze tot 13.00 uur en morgen is hij vrij. Omdat er dus maar 2 boten varen moeten we een half uurtje wachten maar om 09.00 uur zijn we in Butterworth wat aan de overzijde ligt.

Het eerste deel heeft niets aantrekkelijk. De zijstroken zijn slecht. Met het verkeer is het oppassen want ze halen erg strak in en de huizen zijn lelijk. Dit zijn 1 laags betonblokken opgedeeld in woningen. Er zijn enorm veel winkeltjes en bedrijfjes en er hangen net zo veel reclame en uithang borden. Veel in chinees en het meeste is nog dicht. Of dit met het tijdstip of nog steeds met het chinese nieuwjaar heeft te maken is ons nog niet bekend.

Naast de Maleisiërs wonen er 20 % Chinezen en 6 % Indiërs, dus naast de moskeeën zien we in Maliesië ook hindoe- en chinese tempels en begraafplaatsen.

Zo rond half elf stoppen we om wat te drinken. Het is een beetje zoeken bij de eetzaal, soms staan er meerdere stalletjes en moet je even de juiste vinden om een bestelling te doen. Een man is zo vriendelijk om te helpen en we zitten al snel aan een pannenkoek en een ice tea vermengd met cocosmelk.

Met volle maag gaan we weer verder en dat terwijl de nasi van het ontbijt nog niet verteerd was. Het 2e deel van de route gaat voornamelijk langs palmplantages en jungle. Het is nu een stuk rustiger en de weg is goed, hij slingert mooi door het gebied wat dus weer erg fraai is om doorheen te rijden. Soms is het lekker als we even in de open vlakte rijden zodat je 'vrij' zicht hebt.

We worden vandaag verschillende keren verrast door apen. Soms schrikken we er ook nog van want ze zien er niet altijd even vriendelijk uit en als we uitwijken moet dat wel kunnen! Een paar keer springen ze de ( drukke ) weg op, of ze hangen schreeuwend in een boom en als we moeten stoppen voor een trein springen ze van leiding naar leiding. Daar was ook de enige kans om even een foto te maken want op de weg is dat toch wel lastig.

De laatste 15 km rijden we weer in stedelijk gebied en rijden zo tegen 15.00 uur Taiping in. We vinden een prima hotel. De hele dag hebben we tussen de auto's gereden dus we zijn behoorlijk stoffig geworden en nemen eerst een lekker douche. Als we de stad in willen gaan begint het enorm te regenen. In Taiping valt het meeste water en het regent hier 's middags altijd even. Als we in de stad zijn is het rustig, ook hier is veel gesloten, dus we eten wat en gaan weer terug naar ons hotel.

Penang: scooterend over het eiland

Net als in andere hotels zien we hier ook weer dat er hele gezinnen gebruik maken van een 2 persoonskamer, waar ze dan allemaal slapen is ons een raadsel want ruimte om een paar bedden bij de plaatsten is er niet. Waarschijnlijk liggen er een paar op de rond of met z'n alle in 1 bed.

In de ontbijtzaal verwonderen we ons ook weer. Uiteraard is er naast brood rijst en noodles, wat hier gewoon is voor ontbijt, maar de hoeveelheden die naar binnen worden gewerkt is enorm. In vergelijking met Noord-Thailand, Laos en Cambodja lopen hier ook veel 'overvoede' mensen en vooral kinderen. Kennelijk gaat het ze goed, dat is mooi alleen dit effect is minder want het is soms wel erg extreem.

We laten de fietsen in de lobby staan en huren een motor scooter voor vandaag, met een simpele overzichtskaart rijden we het eiland rond. In Georgetown en omgeving en de noord kant van het eiland wordt enorm gebouwd. Grote hotels en appartementencomplexen bepalen het beeld. Aan de noordkust is er ook strand en hier zijn veel resorts. Het is hier erg rustig dus er staat veel leeg.

We rijden ook langs bergen en door bosgebied maar zodra de kans er is, is alles volgebouwd. Als het nieuwbouw is, ziet het er fraai uit, smetteloos wit en best mooi van bouwstijl. Er zijn echter ook veel oude gebouwen, waarschijnlijk eens zo mooi als de nieuwbouw maar nu lelijk en het ziet er uit alsof het niet onderhouden wordt. Doordat alles volgebouwd wordt moet het inwonersaantal wel hoog zijn, er zijn in ieder geval heel veel auto's en ze rijden alsof je er niet bent.

Geregeld rijden we langs een moskee waar het druk is en waar gebeden wordt. Zo rond half 3 verlaten de mannen de moskee. Op vrijdag hebben ze een lange middagpauze van 12.00 tot 15.00 uur om te bidden.

Aan het einde van ons toertje rijden we naar Penang Hill en laten ons met een trein naar boven brengen. Het is heiig maar het uitzicht geeft het beeld wat we al hadden. Tussen de bergen en het groen is alles volgebouwd. Helaas is het boven erg toeristisch en ervaren we weer dat toeristische attracties niet ons ding is.

We brengen de scooter terug, drinken een biertje, halen de was op en zijn er weer klaar voor om verder te trekken.