Terwijl jullie ( bijna) kunnen schaatsen, wat wij ons hier vandaan slecht voor kunnen stellen, maken wij de keuze om toch via de westkust naar Singapore te rijden. We hebben lang getwijfeld, de oostkust biedt naast de badplaatsen meer natuur maar heeft nog steeds de moesson regens. Februari is eigenlijk net te vroeg, als de informatie klopt zijn de resorts aan de kust en op een eiland waar we heen willen ook nog niet allemaal open. Aan de westkust is het weer beter, kent meer steden, maar ook kustplaatsen en een eilandje, en aangezien we de zon toch wel erg lekker vinden gaan we verder via de westkust.

Tanah Rata is niet zo groot dus we komen geregeld de motorrijders uit Nederland, Martijn en Nuray en Engeland, Paul, tegenen gisteravond drinken we nog wat met elkaar. Zij zijn vanuit Nederland/Engeland weggereden en reizen nog een tijdje door. Het is gezellig, morgen gaat iedereen weer verder en we gaan allemaal een andere kant op.

Als we wakker worden regent het dus we doen rustig aan, fietsen toch in regenkleding weg, maar dat kan gelukkig snel weer uit. De beklimming van afgelopen maandag wordt nu beloond met een afdaling van 50 km. Een schitterende weg, smal, veel bochten, grotendeels door de jungle met fantastische uitzichten. Zo nu en dan langs wat huisjes en dorpjes. Deze mensen wonen echt nog in de jungle, soms vlak naast de weg maar ook 'verscholen' tussen het groen. Het is de mooiste en de langste afdaling die we tot nu toe hebben gehad.

We stoppen even in Tapah, eten wat bij de KFC, verder was er niet veel in dit stadje, en rijden dan door naar Teluk Intan. Dit plaatsje komt voor ons gewoon goed uit om te overnachten. Het heeft niet zo veel te bieden, alleen de jam besar, een clock-tower gebouwd in 1885 als drinkwater voorraad. De toren is door de ondergrond scheef gaan staan. Op weg naar ons hotel rijden we er langs, tja het is niet de toren van Pisa.

Het hotel ligt wat buiten het centrum maar is een prima plekkie. Als we wat inkopen voor onderweg hebben gedaan en weer op onze kamer zijn, begint het te onweren, regenen en waaien. En dat aan de westkust! Tegenover het hotel is een food-court dus we hoeven niet terug naar de stad om wat te eten. De food-court is hier een straat met zo'n 12 restaurantjes, allemaal Malay-food en allemaal net even anders. Bij de meeste staat de t.v. aan. Uiteraard Engels voetbal want daar zijn ze is Azië helemaal gek van. We kiezen een restaurant uit waar veel lokalen zitten, we eten nasi kandar, het is eigenlijk een soort buffet, dus je vult je eigen bord en je betaalt wat je eet. De t.v. staat hier afgestemd op een soap serie. Er zijn hier geen toeristen dus we vallen wel op met ons blond/grijs/roze haren en bruine huid.