Nadat Gerda gisteravond haar eten niet binnen kon houden begon ze de dag slap en misselijk, als ontbijt een pannenkoek met banaan genomen, dat bleef er wel in dus in ieder geval iets voor de benen. Er stond een aardig windje, die we tegen hadden, Johan rijdt de hele rit op kop, dus het juiste plekkie zoeken en niet te veel kracht gebruiken.

We verlieten PP anders als dat we binnen waren gekomen, ondanks dat we naar Skun reden, een dorpje waar we ook doorheen waren gekomen toen we richting PP reden. Deze weg was in het begin ook druk en rommelig, we reden door een buitenwijk van PP, aan de weg waren de huizen redelijk. Af en toe kon je tussendoor kijken en zagen we oude krotten aan de rivier staan. Huisjes van golfplaten en zeil.

Later reden we door een gebied waar het water nog op de akkers stond, toch werd er ook hier op het 'land' gewerkt en gewoond. Als je het ziet is het eigenlijk onvoorstelbaar dat daar mensen wonen.

We moesten weer naar de andere kant van de rivier, de Tonle Sab en sinds 2010 is er een brug dus dit keer geen ferry, maar eerst even een cola 'tje gedronken bij een stalletje, want one coke a day keeps the doctor away! De jongen kwam er gezellig bijzitten en zat in PP op school waar hij ook engels leerde, dus hij was blij dat hij weer even kon oefenen. Als we langzaam praatte kon ie het aardig volgen.

We begrepen van hem dat het land altijd zo nat is, maar dat het eerder dit jaar wel extreem is geweest en dat de weg ook overgelopen was. Hij hoopte ooit de kans te krijgen om te reizen. Zijn familie was arm, achter het winkeltje stond hun paalwoning nog in het water.

De weg die vervolgde was een soort van dijk, soms met asfalt en soms met stukken stenen, zowel links als rechts ondergelopen akkers, aan de rechterkant waren ze al weer groen en links was het nog volledig water.

De laatste 30 km reden we over de weg die we op de heenweg naar PP ook al hadden gereden, de eenden en de vis hingen er weer (of nog?)Met het bijna legen lijf begonnen de krachten toch wat minder te worden, dus om de 10 km even een korte pauze, een koekje en wat drinken en dan weer verder.

Skun staat bekend als een spider village, er worden spinnen(tarantulas) gekweekt en gegeten, het schijnt net zo te smaken als krab. De mensen werden in de tijd van het KR regime gedwongen om deze spinnen te eten om te overleven, nu vinden de Cambodjanen het gewoon lekker, ze worden trouwens gefrituurd in hete olie met knoflook en kruiden. Langs de weg in het dorp zagen we de stalletjes al staan en natuurlijk werd het ons aangeboden, we hebben het niet geprobeerd dus we zullen het nooit weten of ze echt lekker zijn.

Nadat we wat gegeten hadden en dat viel gelukkig goed zijn we nog even op de markt geweest. Er waren ook weer vlees en visstalletjes. Soms ziet dat er nog best wel goed uit maar het vlees was hier toch een stuk minder, een hoop vliegen er om heen en zo te zien lag het al een tijdje. Even verderop lag de vis op de grond. En dat alles in een smal straatje. Soms vallen de geuren dan niet zo goed dus we zijn er niet zo lang gebleven.