We hebben Laos goed afgesloten, eerst worden we wakker met een fantastische zonsopgang welke we vanuit ons bed kunnen bekijken en dan zien we eindelijk het ritueel van de monniken en nog wel onder ons balkon. We hadden dit nog niet eerder zo meegemaakt, en dat zonder toeristen.

De bevolking zit geknield te wachten met eten, voornamelijk kleefrijst maar nu ook met fruit en ze hebben een glaasje water. Als de monniken blootvoets aankomen blijven ze staan bij de mensen, 1 voor 1 krijgen ze voedsel, als ze allemaal wat gekregen hebben zingen ze een gebed en de mensen laten water over de straat lopen. De monniken vervolgen hun weg naar de volgende bewoner.

Het is een ritueel wat elke ochtend weer plaats vindt en het was een bijzonder moment.

Het afdingen voor de boot naar de overkant lukte dit keer wel

Vervolgens naar de grens met Cambodja gereden, we hebben alle twee last van onze buik dus zijn een beetje slap. De weg is vlak en behoorlijk strak asfalt dus we fietsen evengoed nog wel aardig door en zijn al rond 09.15 uur bij de grens. Eerst een uitreisstempel halen bij het kantoortje van Laos. Nu nog een houten barak met een balie, maar er is een enorm groot gebouw in aanbouw. We vragen ons af waar het voor is want het is hier erg rustig. We zijn de enige die het land verlaten en er komen 3 mensen binnen.

Daarna naar de grenspost van Cambodja. Eerst een formulier invullen wat met gezondheid oid te maken heeft, ons temperatuur wordt gemeten via een apparaatje wat op je voorhoofd gericht wordt allebei 35.8 Geen koorts dus! Daarna een visum aanvragen, dus weer een formulier invullen en vervolgens de stempels halen en een in reis verklaring invullen. En allemaal tegen betaling van dollars uiteraard. Naast de riel wat hier de munt is wordt er veel met dollars betaald.

Het is toch altijd even spannend als je een nieuw en vreemd land ingaat, hoe de formaliteiten verlopen is altijd maar afwachten maar we waren er best vlot doorheen.

De afstand naar Stung Treng is nu nog 60 km. Op de weg is het erg rustig en ook hier zien we de huisjes zonder stroom en water, het is een gebied die niet veel bewoond is, er staan af en toe hutjes en we komen slechts door een enkel dorpje waar wat meer huisjes of kleine winkeltjes zijn.

In Cambodja liggen over het hele land enorm veel bommen en landmijnen, bij elke nieuwe oorlog zijn deze steeds weer geplaatst. Het is onbekend waar ze liggen en door de regen gaan ze zwerven. Je moet hier dus gewoon op de weg blijven en plassen doen we dus gewoon naast de fiets, net in de berm.

Op de weg zien we 'eten' liggen, als we het goed bekijken en een vrouw wortels zien schillen weten we dat het casave is. Later horen we dat dit wordt opgekocht door de fabrikant en machinaal wordt verwerkt. Een boom levert zo'n 5 a 6 kg op.

In Stung Treng zitten we in een chinese wijk, bij de markt. Er wordt veel gehandeld en er zijn veel chinese winkeltjes. Het ziet er hier toch weer anders uit als in Laos, het lijkt dat er hier meer te krijgen is. We kunnen nog niet zo goed omschrijven wat er anders is, maar daar hebben we nog wel even de tijd voor. Er is een ATM die dollars geeft en in de bank moeten we dit omwisselen voor riel, er zijn ook hier heeel veel telefoonwinkeltjes, we zagen onderweg al om de paar km een gsm paal staan dus dit hadden we wel verwacht. Dus om te kunnen bellen en bereikbaar te zijn hebben we ook hier weer een sim en prepaid kaart gekocht, dit werkt perfect.