Gisteravond hadden we nog een uitgebreide maaltijd. Aan de weg een stalletje met vleesstokjes, met behulp van een meisje die een beetje engels sprak kwamen we er uit wat er op welk stokje zat. Dus chicken en beef en vegetables besteld. De stukjes kip was een en al botjes, dus daar braken we bijna onze kiezen op, de beef was zo taai dat we dat ook niet weg kregen,maar gelukkig smaakte de 2 stokjes met vegetables wel, dus met 'volle 'buik richting hotel. Daar even in het restaurant gekeken, was niemand meer maar besloten toch nog wat te eten, vermicelli soup, leek ons vrij neutraal.

Het zag er heerlijk uit maar was super spicy, Johan had al na 1 hap genoeg en nadat ik een half bordje op had moest ik ongeveer een half uurtje spoelen.

Al met al toch genoeg binnengekregen om vandaag mee te kunnen starten, de route was redelijk saai. In het begin was het nog wel aardig door het heuvelachtige terrein waar we in reden maar daarna was het een vlakke lange weg, met geregeld een dorpje. Ook nu troffen we het weer dat de school uitging toen wij door een dorpje reden, heel veel kinderen lopen of fietsen dan met elkaar naar huis, het is een grappig gezicht want ze zijn allemaal netjes gekleed in een uniform, wit bloesje en zwarte rok en de jongens een zwarte broek. De meeste van die kinderen wonen in een hutje zoals we al vaker beschreven hebben, via een zandpad moeten ze naar huis. Het is een raar contrast met hun smetteloze kleding. Veel meisjes dragen een parapluie -tje tegen de zon en ook nu weer veel 'good-morning' of hello. Veel laotiaanse jongere 'leren' engels op school en maken graag even contact zodat ze kunnen oefenen.

Toen we vlak bij Vientiane waren reden we 2 fietsers achterop, Jelbert en Gerda uit Friesland. Onderweg wat gesproken en gezamenlijk het centrum in gefietst richting de hotels en questhouses. Joop en Ali zagen we ook nu weer lopen en met z'n 6-en gezellig gegeten bij een Indo-Maleisisch restaurantje.